Carpe diem met memento mori: pluk de dag met de dood!

Eén zekerheid heb je in het leven: dat je dood gaat. Je hebt niets te zeggen over het hoe en wanneer. Oftewel memento mori: denk eraan te sterven.

Sterfelijkheid

Als je jong bent, sta je er meestal niet bij stil dat het leven eindig is. En dat is goed, je leeft je leven alsof het nooit zal ophouden. Wanneer je iets uitstelt is dat geen probleem, want er is tijd genoeg. Dat is een prettige gedachte die we oproepen omdat we niet bezig willen zijn met de dood. Maar toch is het bewust zijn van je sterfelijkheid de sleutel naar een leven dat bij je past. Je zult meer genieten van je leven als jij beseft dat alles wat je meemaakt nooit meer terug komt. Eigenlijk kun je zeggen dat je iedere dag, elk uur, iedere minuut en seconde aan het sterven bent. Want alles wat je doet of denkt op dit moment komt niet meer terug. Het voelt misschien niet aangenaam om te bedenken dat alle, door jouw beleefde momenten, niet meer terug te halen zijn. Je hebt je herinneringen maar het verleden wordt altijd vervormd door je gedachten, dus het zal nooit meer hetzelfde zijn.

Eindelijk pensioen en dan…

Jij hebt vast ook wel de verhalen gehoord van mensen die toeleven naar hun pensioen want dan gaat het gebeuren. Dan gaan ze doen wat ze hun hele leven al hebben gewild. Maar hoe vaak slaat het noodlot niet toe: er kan niet meer worden gereisd, het boek kan niet worden geschreven, de webwinkel komt er niet, op de kleinkinderen passen lukt niet… want je wordt ziek. Of gaat dood.

De dood is mijn drive

In mijn eigen leven ben ik vaak geconfronteerd met mensen die jong stierven. Ik was negen jaar toen mijn vader doodging, mijn partner stierf toen hij tweeënveertig was, mijn zus is nog jong en heeft ongeneeslijke longkanker. Naast mijn dierbaren heb ik ook veel jonge mensen zien sterven in het hospice waar ik gewerkt heb. Mijn man heeft vlak voor zijn dood gezegd dat hij nergens spijt van heeft gehad in zijn leven. Hij heeft zijn leven geleefd zoals hij dat wenste. Ook vertelde hij mij en de kinderen dat hij weliswaar zou sterven aan kanker, maar dat je ook morgen onder de bus kan komen. En zo is de dood voor mij een drive geworden om te leven alsof er geen morgen meer komt.

Carpe diem

Dat klinkt misschien zwaar, maar het zorgt voor het tegenovergestelde: ik pluk de dag (carpe diem) wetende dat er morgen misschien niets meer te plukken is. Niet dat daardoor de zon altijd schijnt, natuurlijk heb ik ook mijn vervelende en verdrietige momenten. Maar door alles in het leven volop te ervaren, sluit ik niets in mijn leven buiten.

Memento mori

Tijdens mijn opleiding stervensbegeleiding, heb ik een meditatie gedaan waarin je je eigen dood voorstelt. Dan kom je erachter wat voor jou belangrijk is in het leven. Voor mij betekent het dat ik weinig waarde meer hecht aan materie, maar des te meer aan de liefde die er is tussen mij en mijn dierbaren. Wie wil jij aan je sterfbed hebben: je mooiste meubelstuk, je werkgever of je geliefden? Probeer maar eens te zien naar je eigen levenseinde en laat de dood jouw wegwijzer zijn in je leven. Carpe diem door memento mori!