Bijna normaal
Rauwe rouw
Verdraagt geen maskers
Onbeschermd
Stapte ik naar buiten
En liet ik
Mensen binnen
Die niet bestand waren
Tegen tranen en stilte
Zij verdwenen geruisloos
Van het rouwtoneel
Anderen verwarmden mij
Zodat mijn hart
Weer durfde kloppen
Mijn kinderen
Moesten weer gewoon doen
Op school
Mijn dochter
Speelde haar rol
In de musical van groep acht
Mijn zoon speelde weer
Met zijn vriendjes
Ons leven
Leek weer
Bijna normaal
Terschelling
Oud en nieuw op Terschelling
Elk jaar feest
Met het hele gezin
Oudjaarsnacht 2009
Waren we er ook
Mijn kinderen en ik
Samen met de restjes
Van hun papa
We babbelden wat
Met de taxichauffeur
Hij bracht het éénouder gezin
Naar hun favoriete strand
Een groot hart
Werd gekerfd
In het harde zand
Dag lieve schat
Dag lieve papa
Zijn as vermengde zich
Met zand en zee
We lachten en huilden
En dronken daarna
Een warme chocomel
Dubbele titel
Een nieuwe liefde
Dacht ik
Drie kinderen had hij
En ik fantaseerde
Over gezellige italiaanse taferelen
In ons grote huis
We vonden elkaar
In knuffelen en reizen
Raakten elkaar steeds kwijt
In gesprekken
Want hij begreep
Alleen zichzelf
Ik wrong mij
In allerlei bochten
Opgelucht was ik
Toen ik begreep
Dat er autisme
In hem huisde
Toch streed ik
Hondstrouw mijn gevecht
Om de liefde
Na zeven jaar
Kreeg ik een dubbele titel
Bij de burgelijke stand
Behalve weduwe
Was ik nu ook
Gescheiden
Vijftig
Bijna vijftig
David Bowie
Net dood
Ik dans op
Zijn kanker muziek
Hoe lang
Zou mijn leven
Nog duren
Ik verteer de jaren
Achter mij
Voor mij ligt
De sprong die ik
Moet wagen
In het diepe
Ik dans door
En weet
Dat ik leef
Hier en nu
Niet straks
Of later