Sexdagboek

Een maand geleden heb ik ‘Sexdagboek’ van Heleen van Royen gekocht en ik heb hem nu bijna uit. In dit blog lees je wat ik ervan vind.

Taboe doorbrekend?

Het boek zelf vind ik geen hoogstandje en na een tijdje lezen werd het zelfs saai. Laat dit je vooral niet afschrikken, want juist dat vond ik er goed aan. De seks is niet pornografisch beschreven, het boek geeft een kijkje in de alledaagse seks van twee partners. Waar we bijna nooit over praten, omdat dat als te privé wordt ervaren door de meeste mensen. Heleen lijkt iemand die weinig moeite heeft met zich bloot te geven, letterlijk en figuurlijk. En zij vond dat het taboe op praten over seks maar eens doorbroken moest worden. Doet ‘Sexdagboek’ dat?

Persoonlijk

Voor mij was er veel herkenning en daar vertelde ik mijn partner over. Daardoor ontstonden leuke, open gesprekken over onze seks. Maar het is niet zo dat ik de neiging heb om dat aan de grote klok te hangen. Waarom eigenlijk niet, waarom ben ik geen Heleen?

Hoe vaak en hoe ik mijn partner pijp en hij mij likt, de standjes en plekjes waar wij die uitvoeren, wat ik wel en niet lekker vind, het is me inderdaad te persoonlijk om dat met jullie te delen. Ook met vriendinnen heb ik het weinig over seks, als we er al over praten is het vrij algemeen. Blijkbaar vind ik details over seks toch echt iets tussen mij en mijn partner.

Openheid

Maar ik wil toch een lans breken voor het dagboek van Heleen, omdat het volgens mij goed kan werken voor stellen om hun eigen seksleven eens onder de loep te nemen. Om de gevoelens betreffende seks makkelijker te kunnen bespreken. Voor mij was het boek niet lustopwekkend, maar het gaf me wel de handvaten om nog opener te zijn over seks. In het verleden vond ik die openheid best lastig en misschien ligt het aan mijn (gevorderde) leeftijd, maar nu is er geen barrière meer om mijn gevoelens op dat gebied te delen met mijn partner. Dat voelt voor mij als een bevrijding. Mijn partner’s openheid heeft ook een grote rol gespeeld in dat proces. Dus echt, als je drempels ervaart in het uiten van je seksuele gevoelens, zou ik zeker dit boek lezen. En het daarna doorgeven aan je partner. Misschien klinkt dat spannend, maar angst is bijna altijd een slechte raadgever. Wie weet wat het kan betekenen voor jou en/of je partner.

Seksspeeltjes

De seksbeleving van Heleen hoeft niet die van jou te zijn. Maar misschien kom je toch bepaalde dingen tegen die nuttig kunnen zijn. Bijvoorbeeld de seksspeeltjes die ze gebruikt. Ik had nog nooit van de womanizer gehoord, maar dit apparaatje schijnt veel vrouwen te helpen die niet makkelijk tot een orgasme kunnen komen. Gelukkig zijn seksspeeltjes tegenwoordig steeds meer ingeburgerd en is het niet meer raar als je wat attributen in je nachtkastje hebt liggen. Voor mij was een speeltje in ieder geval een goede manier om te ontdekken wat bij mij wel en niet werkt. Prima geschikt dus om je eigen lijf en lustbeleving te leren kennen en te gebruiken in het erotische spel met je partner.

Aanrader

Dus ja, ik raad ‘Sexdagboek’ van Heleen van Royen aan. Niet omdat het een literaire prijs verdient, maar wel omdat je sommige gevoelens kunt herkennen. En het kan je (valse) schaamte wegnemen: ‘Ha, mijn fantasieën en mijn seks(-beleving) zijn helemaal niet zo vreemd als ik dacht.’ Bovendien kan het je blik verruimen over de seksspeeltjes die er nu op de markt zijn. En als je een relatie hebt, kan het boek helpen om je seksleven makkelijk(er) bespreekbaar te maken.

Te intiem

En is het boek maatschappelijk gezien taboe doorbrekend? Ik geloof van niet, want de meeste vrouwen en mannen zullen het, ook na het lezen van dit boek, te intiem vinden om hun seksuele ervaringen met anderen te delen. Maar op persoonlijk niveau kan het boek wel degelijk taboe doorbrekend werken, dus heeft Heleen toch het nodige bereikt met haar openheid. En dat valt te prijzen!