Dokter help me, ik wil lijken op mijn selfie!

Op de radio hoorde ik dat er een nieuwe trend is ontstaan in Amerika: mensen gaan naar de plastisch chirurg met een selfie waar een filter overheen is gehaald. “Precies zo wil ik het dokter.” Hoe ver gaan we eigenlijk in het perfectioneren van onszelf?

Harige tijden

Toen ik begin twintig was, liep ik op straat met behaarde benen en een bosje okselhaar onder mijn armen. Mijn schaamhaar was in die tijd weelderig en zat goed in de krul. Deze look heeft het niet gehaald; steeds meer haar verdween van ons lichaam. Ook van de mijne. In deze harige tijd, hadden ook de vrouwen in de mannentijdschriften Playboy en Penthouse nog wel wat haren hier en daar. Maar o, wat zagen ze er altijd mooi uit!

Bij het bekijken van de glamourfoto’s (mijn man las deze bladen natuurlijk voor de interviews..) voelde ik me vaak een lelijk eendje. Maar gelukkig vergat ik de plaatjes ook weer snel en leefde ik lekker door alsof ik een zwaan was.

Social media

Wist ik veel dat er ook in die tijd al foto’s bewerkt werden. Dus die prachtige vrouwen zagen er in werkelijkheid misschien wel vrij gewoon uit, net als ik. Tegenwoordig zie je bijna alleen nog maar mooie mensen op social media. Op mijn Facebook en Instagram verschijnen mensen die een oogverblindende schoonheid bezitten. Ik had er geen idee van dat sommige familieleden en kennissen van mij zo bloedmooi waren geworden. Als ik ze later in real life tegenkom, hebben ze waarschijnlijk net een slechte dag, want dan zien ze er een stuk minder sprankelend uit.

Sinds kort heb ik snapchat toegevoegd en daar heb ik het wonder ontdekt van de filters. Wow, wat knapt een mens daarvan op. Weg rimpels, weg onzuivere huid, welkom perfecte Anna Maria! Maar is dat wat we willen, een steeds mooiere versie van onszelf maken?

Filters

Twiggy, een super slank (zeg maar graatmager) model uit de jaren zestig, was ooit een voorbeeld voor alle vrouwen die streefden naar een slanke taille. Wat we tegenwoordig nog steeds willen: we moeten slank zijn, mooie borsten en een goede kont hebben. En ons gezicht moet natuurlijk ook strak in het vel zitten, zonder lijnen en pukkels graag. Ogen glanzend en even groot, neus goed gevormd, volle lippen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn god, wat doen we onszelf aan?

Maar goed, die filters dus, ik heb er natuurlijk ook mee geëxperimenteerd en begrijp best de aantrekkingskracht ervan. Zeker als je wat onzeker bent, lijken de filters een uitkomst te zijn. Plotseling lijk je op een Vogue model, wat wil je nog meer. Nou, in Amerika willen ze dus meer, ze willen er in het echte leven precies zo uitzien als hun gefilterde selfies.

Dat kan al in Amerika en binnenkort zal het ook wel naar Nederland overwaaien. Deze trend heeft zelfs al een naam: snapchat dysmorphia (op Google kun je hier nog veel meer over lezen). Photoshoppen zoals vroeger gebeurde in de glamourbladen is straks hopeloos ouderwets, je bent pas jezelf als je lijkt op je gefilterde selfie. Dus je hoeft geen moeite meer te doen om je botox/facelift wensen kenbaar te maken bij de chirurg, want je hebt gewoon je gefilterde zelf bij je. Hoe handig!

Een stap te ver

Nog even en ik ben op filter gebied ook de laatste der mohicanen, net als in mijn vroegere harige bestaan. Ik wil er maar mee zeggen, dat ik als fervente okselhaar draagster, uiteindelijk ook overstag ben gegaan voor de haarloze trend. En waarom? Ik luisterde naar de woorden van de massa: zonder haar is hygiënischer, staat mooier, je bent vrouwelijker enzovoort.

Vergelijk dat met wat er nu aan de hand is op social media: je ziet bijna geen authentieke foto’s/selfies meer, overal zit een filter overheen. Er wordt al zoveel gebotoxt en gefacelift dat de weg naar het nieuwe schoonheidsideaal, lijken op je gefilterde selfie in real life, nog maar een kleine stap lijkt.

Wat mij betreft echt een stap te ver. Straks lijken we allemaal op elkaar met onze opgespoten lippen, zijdezachte huidjes, grote poppenogen en perfecte neusjes. Hoe denk jij erover, ga je mee met de massa of blijf je (bij) jezelf?